ضرایب اهرمی در صندوق‌های اهرمی و معاملات فردی

به گزارش صدای بورس صندوق‌های اهرمی با ترکیب هوشمندانه واحدهای عادی با سود تضمین‌شده و واحدهای ممتاز با پتانسیل سود بالا، گزینه‌ای جذاب برای سرمایه‌گذاران با هر سطح ریسک‌پذیری هستند.

صندوق‌های اهرمی نوعی از صندوق‌های سرمایه‌گذاری هستند که با استفاده از ابزارهای مالی سرمایه اولیه را چند برابر می‌کنند تا بازدهی بالقوه سرمایه‌گذاران را افزایش دهند. این مکانیسم باعث می‌شود صندوق‌های اهرمی هم در بازارهای صعودی و هم در بازارهای نزولی جذاب باشند، اما در عین حال ریسک سرمایه‌گذاری را به شدت افزایش می‌دهند.

یکی از مزایای اصلی صندوق‌های اهرمی این است که به سرمایه‌گذاران اجازه می‌دهند بدون نیاز به مدیریت مستقیم وام یا استفاده شخصی از اهرم، از مزایای آن بهره ببرند. همچنین نقدشوندگی بالایی دارند. این ویژگی باعث می‌شود برای معامله‌گران کوتاه‌مدت و نوسان‌گیران جذاب باشند.

در صندوق‌های اهرمی سه نوع ضریب کلاسیک، بالقوه و بالفعل وجود دارد.

ضریب کلاسیک

ضریب کلاسیک در صندوق‌های اهرمی برابر با نسبت خالص دارایی واحدهای عادی به حالص دارایی واحدهای ممتاز است. که نشان دهنده نسبت قدرت مالی واحدهای ممتاز به عادی است. هرچه این نسبت بالاتر باشد، ریسک صندوق بالاتر است و احتمال سود و زیان بالایی وجود دارد.

ضریب بالقوه

ضریب بالقوه در صندوق‌های اهرمی برابر با حاصل ضرب نسبت کلاسیک در درصد سرمایه‌گذاری صندوق در دارایی‌های پرریسک (عمدتا سهام) است. هرچه این ضریب بزرگتر باشد، ریسک سرمایه‌گذاری صندوق بالاتر است.

ضریب بالفعل

ضریب اهرمی بالفعل دقیق‌ترین معیار برای سنجش ریسک واقعی صندوق‌های اهرمی است که هم قدرت اهرم موثر و هم اثر حباب قیمتی را محاسبه می‌کند. این ضریب از ضرب ضریب بالقوه (که خود حاصل ضرب ضریب کلاسیک در درصد سرمایه‌گذاری پرریسک است) در یک منهای درصد حباب قیمتی بدست می‌آید. وقتی صندوق‌ها بالاتر از ارزش ذاتی معامله می‌شوند، این حباب قیمتی می‌تواند بازدهی واقعی سرمایه‌گذاران را کاهش دهد. این ضریب به صورت زیر محاسبه می‌شود:

معاملات فردی اهرمی
معاملات فردی اهرمی، روشی برای افزایش قدرت خرید یا فروش با استفاده از دریافت اعتبار از کارگزاری یا صرافی است. این روش به شما امکان می‌دهد با سرمایه کم، معاملاتی بزرگتر از موجودی واقعی خود انجام دهید. تفاوت معاملات فردی اهرمی با صندوق‌های اهرمی در این است که در معاملات فردی، افراد مستقیماً تصمیم می‌گیرند چه زمانی و با چه اهرمی معامله کنند. بنابراین تمام ریسک متوجه خود شخص است. در این معاملات دو نوع ضریب اهرمی بالقوه و واقعی مطرح است.

ضریب بالقوه اهرمی فردی

این ضریب به حداکثر توان اهرمی اشاره دارد که یک معامله‌گر می‌تواند بر اساس قوانین کارگزاری یا صرافی و موجودی حساب خود از آن استفاده کند. این مفهوم در مقابل ضریب واقعی اهرمی قرار می‌گیرد که نشان‌دهنده اهرم فعلی مورد استفاده در یک معامله خاص است. این ضریب نشان می‌دهد که یک معامله‌گر چند برابر سرمایه خود می‌تواند در بازار معامله کند، صرف‌نظر از اینکه آیا از این اهرم استفاده می‌کند یا خیر. این ضریب معمولاً توسط کارگزاری، صرافی یا بازارهای مالی تعیین می‌شود.

ضریب واقعی اهرمی فردی

ضریب واقعی اهرمی نشان می‌دهد که معامله‌گران چند برابر سرمایه اولیه خود در معامله مشارکت کرده‌ می‌کنند. این ضریب بر اساس ارزش واقعی پوزیشن باز نسبت به سرمایه مورد استفاده محاسبه می‌شود. هرچه ضریب اهرمی واقعی بالاتر باشد، ریسک و بازده بالقوه بیشتر می‌شود. از سوی دیگر در صورت حرکت خلاف جهت معامله، امکان لیکوئید شدن وجود دارد.

با محاسبه ضریب واقعی قبل از معامله و تعدیل آن متناسب با روند بازار می‌توان از حفط سرمایه اطمینان حاصل کرد.

تسلط بر تفاوت ضریب واقعی و بالقوه، سنگ بنای معامله‌گری حرفه‌ای در بازارهای اهرمی محسوب میشود. چرا که استفاده از اهرم مانند شمشیر دولبه‌ای است که توامان می‌تواند سود تصاعدی یا زیان فاحشی به بار آورد.